چگونه با رنج های زندگی برخورد کنیم؟
درد و رنج بهترین جلوه گاه ارزش وجودی انسان است، و آنچه که اهمیت دارد نگرش فرد نسبت به رنج است و شیوه ای که این رنج را بدوش می کشد. گاهی در زندگی وضعی پیش می آید که انسان از انجام کاری محروم می شود و یا کامیاب نمی گردد، ولی چیزی که اجتناب ناپذیر و محو نشدنی است، همانا رنج است.
رنج انسان شبیه عملکرد گاز است. چنانچه اگر مقدار معینی از گاز را با تلمبه وارد اتاق خالی کنیم، اتاق هرقدر هم که بزرگ باشد تلمبه اتاق را پر از گاز نخواهد کرد و آن را یکسان و بطور کامل به همه قسمت های اتاق خواهد رساند. بنابراین رنج چه کم و چه زیاد روح بشر و ضمیر آگاه او را آزار خواهد داد.
از این رو می توان گفت که میزان رنج بشر کاملا نسبی است زیرا ممکن است رویداد بسیار ناچیزی موجب بزرگترین شادمانی ها گردد. رنج ، بخش غیر قابل ریشه کن شدن زندگی است، گرچه به شکل سرنوشت و مرگ باشد. زندگی بشر بدون رنج و مرگ کامل نخواهد شد.
بنا به گفته شهید مطهری: فرق انسان با غیر انسان در این است که انسان صاحب درد است ، درد و رنج در عین اینکه انسان را ناراحت می کند موجب آگاهی و بیداری انسان میشود. هر انسانی درد و رنج مخصوص به را بدوش می کشد که ممکن است دیگری آن را احساس نکند. به همین نسبت از دیگران بیدارتر و آگاهتر است. بی دردی مساوی است با بی حسی، بی شعوری، بی ادراکی و احساس درد مساوی است با آگاهی و بیداری .
وقتی انسان پی می برد که سرنوشت او رنج بردن است ناچار است رنجش را به عنوان وظیفه، وظیفه ای استثنایی بپذیرد. ناگزیر باید این حقیقت را بپذیرد که رنج بردن نیز در جهان تک و تنها است. هیچکس نمی تواند او را از رنجش هایش برهاند و یا به جای او رنج برد. تنها فرصت موجود بستگی به نحوه برخورد او با مشکلات و تحمل سختی ها دارد.
در هنگام رنج تمام توجه ما فقط به موضوعی توجه می کنیم که آزردگی خاطر ما را به همراه داشته است. بنابر این این موضوع را بزرگتر از آنچه که هست جلوه می دهیم .
برای رهایی از این فکر کاغذی بردارید و همه برکاتی را که هنوز از آنها برخوردارید، بنویسید. با نوشتن نعمات بیشمار خداوندی، زبانمان به شکر مشغول می گردد. این تشکر از خدا اگر بصورت عادت در آید منجر به این می شود که در تمام اوقات تلخ و شیرین زندگیمان علاوه بر حس ستایش، نردبانی از آگاهی برای خود می سازیم که ما را به قله آرامش رهنمون خواهد کرد.
در هر وضعی که باشید و گرفتار هر رنجی که باشید خدا را شکر کنید. با این کار قلبتان منبسط می شود و برای در یافت نیروهای یاری دهنده و شفابخش خدا آماده تر می شوید.
چرا انسان های نیک رنج می برند؟
در حقیقت انسان های نیک رنج نمی برند. اگر انسانی نیک، گرفتار رنجی شود در واقع جایی در اعماق وجودش ناخالصی و ظلمتی وجود دارد که باید توسط رنج نازل شده، تطهیر و روشن شود. انسان نیک رنج می برد تا آن قسمت از سستی وجودش به نیکی و قدرت تبدیل شود. درست مانند طلا.
رنج برکتی است که خدا بر ما نازل می کند تا معنای رحمت بیکران خرد و عشق بی نهایتش را بر ما عیان سازد.
معاشران خود را با دقت انتخاب کنید. اگر همنشین افراد خدادوست باشید، تقدیس آنها در زندگی شما رخنه خواهد کرد و شما را سرشار از الهام، وجد و آرامش خواهد نمود.
چگونه با اصول زندگی هماهنگ شویم؟
همیشه مواظب افکارتان باشید. هرچه بیندیشید همانگونه خواهید شد، افکار پلید را از خود دور سازید. حضرت محمد ( ص) فرمودند: وسوسه مانند رهگذری از راه می رسد، بر در قلب می کوبد و عجز و لابه می کند که به عنوان میهمان به درون آید. اگر او را به درون راه دهید، سرور خانه خواهد شد.
- هر آنچه بکارید، برداشت خواهید کرد پس مراقب باشید.
- معاشران خود را با دقت انتخاب کنید. اگر همنشین افراد خدادوست باشید، تقدیس آنها در زندگی شما رخنه خواهد کرد و شما را سرشار از الهام، وجد و آرامش خواهد نمود.
- هرچه بیشتر خودتان را به خدا تسلیم کنید.
- شجاع باشید.
- تا جایی که می توانید به افراد بیشتری خوبی کنید.
منبع : تبیان
