آیا روانشناس همان مشاور است؟

تفاوت‌های بین مشاور با روان شناس چیست؟

در دنیای امروز و با توجه به پیچیده تر شدن جامعه، مسائل روانشناختی نقش بسیار مهمی را در حل مشکلات بر عهده گرفته اند.به طور کلی می توان گفت مشاوره و روان شناسی با همه ی جنبه های زندگی انسان در ارتباط است.
همچنین سلامت روانی هسته ی اصلی یک زندگی سالم است.

بنابراین ما با مراجعه به افرادی که در حیطه ی سلامت روان فعالیت می کنند می توانیم تا حدودی سلامت روانمان بهبود ببخشیم، حفظ کنیم و یا ارتقا دهیم و همچنین به نشاط فردی و اجتماعی برسیم.
با این توضیحات و همچنین با توجه به آگاهی افراد از تاثیر مثبت مشاوره و روان شناسی در زندگیشان و با توجه به اینکه دیگر مانند قبل تصور منفی نسبت به مراجعه به روانشناس و مشاوره وجود ندارد.

تعداد متقاضیان و مراجعه کنندگان به مراکز سلامت روان افزایش یافته است.
ولی با توجه به شاخه های مختلف حوزه ی سلامت روان، بسیاری از افراد زمانی که به مشکلی برمی خورند به طور دقیق نمی دانند که به کجا و چه کسی باید مراجعه کنند.

در واقع مواقعی نیاز است که فرد به روانپزشک مراجعه کند، گاهی نیاز است که به روانشناس مراجعه کند و در مواقعی مشاور می تواند نقش مهم و تاثیر گذاری را ایفا کند.
در اینصورت نیاز است که فرد به این تفاوت ها آگاهی داشته باشد تا بتواند درست انتخاب کند و به شخص متخصص مراجعه کند.

تفاوت روانشناس و مشاور

اگر به طور خلاصه بخواهیم تفاوت این سه را بیان کنیم می توانیم بگوییم که مشاور کار راهنما را بر عهده دارد و روانشناس و روانپزشک کار درمان را بر عهده دارند .روانشناس از طریق روان درمانی و راهبردهایی که نیاز به دارو ندارند کار درمان را انجام می دهد ولی روانپزشک با استفاده از تجویز دارو، به درمان بیماران می پردازد.
به طور کلی می توان گفت روانشناس و مشاور حق تجویز دارو را ندارند و فقط روانپزشک حق تجویز دارو را دارد.با این تفاسیر، با توجه به همپوشانی بالای کار روانشناسان و مشاوران، بین وظایف روانشناس و مشاور شباهت زیادی احساس می شود.بسیار پیش می آِید که افراد این دو را به اشتباه یکی می دانند.

بنابراین لازم دانستیم در این مقاله از گودر کمپانی، اختصاصا به تفاوت روانشناس و مشاور بپردازیم ولی قبل از آن نیاز است که تعریفی مختصر از روانشناسی و مشاوره ارائه دهیم:
مطالعه ی علمی رفتار و فرآیندهای ذهنی است و روانشناس به دنبال فهم و پیشینه ی رفتار انسان است.
اهداف این علم کاهش ناسازگاری، ناتوانی، ناراحتی انسان و کمک به انطباق پذیری، سازگاری و رشد شخصیتی انسان است.

مشاوره

مشاوره یک جریان یادگیری است که از طریق رابطه بین ۲ نفر صورت می گیرد.در این رابطه مشاور با داشتن مهارت ها و صلاحیت های علمی و حرفه ای می کوشد تا با روش های منطبق بر نیازمندیهای مراجع او را یاری کند تا خود را بیشتر بشناسد.
مشاور و روانشناس از نظر آمادگی ها و برنامه ریزی های مقدماتی با یکدیگر تفاوت دارند.
یعنی هدف، روش و مکان درمان این دو با یکدیگر متفاوت است.
هدف مشاورعرضه یا پیشنهاد کمک به مراجع است، در صورتی که هدف روانشناس ترمیم آسیب های گذشته و بالا بردن سطح سلامت روان می باشد.
مثلا اگر فردی در زمینه ی انتخاب همسر، به راهنمایی نیاز دارد، می تواند به مشاور مراجعه کند.

مشاور

مشاور با اطلاعاتی که از روابط و ساختار خانواده و روان افراد دارد.
همچنین با توجه به تجربه و تخصصی که دارد می تواند راهنمای بسیار مناسبی در این زمینه باشد.
ولی گاهی فرد از وجود اختلالی مانند افسردگی، اضطراب، وسواس و فوبیا رنج می برد در اینصورت نیاز است که به روانشناس مراجعه کند.
معمولا مراجعانی که به مشاور مراجعه می‌کنند مشکل حاد و جدی ندارند و نیازمند دریافت راهنمایی برای مشکلات خود هستند.
اما روانشناسان مشکلات جدی‌تر را بررسی می‌کنند و به گروههای متفاوتی تقسیم می‌شوند.

روانشناسان در مورد هر مسئله‌ای از منبع علمی و پژوهشی استفاده می‌کنند.
در واقع تغییر رفتار، رشد و درمان فرایندی مداوم، مستمر و طولانی مدت است که باید با تلاش خود فرد برای توانگری و خودسازی دائم انجام شود.
تکنیک‌های روانشناسان بر پایه علم و پژوهش است و طی گذر زمان با مطالعه و انجام تمرینات مربوطه شاید بتوانند مشکلات و مسائل پیش آمده را کاهش دهند مثلا به دانش آموزی که مشکل تحصیلی یا ارتباطی دارد کمک می کند، ولی روانشناس گذشته نگر است و ریشه ی آسیب های روانی را الگوهای خانوادگی و ژنتیکی می داند.

مشاور مشکل را در اثر اتفاقات رخ داده می بیند و اعتقاد دارد با یکسری نکات آموزشی می توان آن را برطرف کرد.در واقع کار مشاور، آموزش، راهنمایی و مشورت دادن در زمینه ی مسائل خانوادگی، ازدواج، تحصیلی، شغلی است.
یا به عبارت دیگر مشاوره، فرآیندی آموزشی بین مراجع و مشاور است.با مراجعه به مشاور، سازش مراجع با خود و دیگران، حس مسئولیت پذیری و بلوغ عاطفی فرد افزایش می یابد.

ایجاد اعتماد به نفس و حس استقلال در مراجع و افزایش قدرت مبارزه با مشکلات و گسترش رشد فکری از نتایج مشاوره به حساب می آید.
روانشناسان بر خلاف مشاوران، اقدام به حل مشکلات و اختلالات عمیق شخصیتی می کنند و سعی می کنند تضادهای درونی فرد را بر طرف کنند.
از آنجا که روانشناسان ریشه ی مشکلات را در کودکی فرد می بینند ، بیشتر سعی می کنند به وجدان ناخودآگاه فرد توجه کنند.
در صورتی که مشاوره به اموری می پردازد که در حوزه ی آگاهی فرد قرار دارد.
مشاوره به تبحر فرد برای تعیین اهداف و مهارت های انسان گرایانه مبتنی است.

روانشناس

ولی روانشناس به تبحر متخصص در تحلیل فرد، همراه با مهارت های تشخیص روانکاوی نیازمند است.مشاوره بیشتر در موسسات تربیتی و حرفه ای انجام می شود ولی روانشناس بیشتر در مراکز درمانی و پزشکی فعالیت می کند.تعداد جلسات مشاوره معمولا از یک تا پانزده جلسه است که گاهی در مواقع بحرانی این جلسات می توانند پشت سر هم تشکیل شوند .گاهی بیشتر از یک ساعت طول می کشند.ولی جلسات روان درمانی توسط روانشناس گاهی ممکن است تا ۶ ماه یا حتی دو سال طول بکشد که این جلسات بنا به نظر و تشخیص روانشناس می تواند یک یا دو بار در هفته تشکیل شود و معمولا بین ۴۵ تا ۶۰ دقیقه است.

در جمع بندی می توانیم بگوییم: مشاور در پی دست یافتن به هدف های باز پروری توانایی هاست و روانشناس در پی دستیابی به هدف های بازسازی توانمندی هاست. حال با توجه به توضیحات ارائه شده هر زمان که احساس کردید در مورد مسئله ی خاصی در زمینه ی خانوادگی، شغلی، تحصیلی، مهارت های ارتباطی نیاز به آموزش و راهنمایی دارید می توانید به مشاور مراجعه کنید .
هر زمان که احساس کردید با یک چالش تکراری درگیر هستید، به عنوان مثال همیشه این جمله را می شنوید که بسیار فرد حساسی هستی، بسیار پرخاشگر هستی و … می توانید به روانشناس مراجعه کنید.