افسردگی نامرئی چیست؟ علائم و نشانه‌ های آن را بشناسید

افسردگی نامرئی چیست؟

در افسردگی نامرئی ممکن است دیگران متوجه وجود مشکل در عزیزشان نشوند. یعنی تصور کنند فرد مبتلا به افسردگی نامرئی کاملا سالم است و مثل بقیه افراد به کار و فعالیت مشغول است. ولی خود فرد مبتلا متوجه است که علائم افسردگی را دارد و فقط تلاش میکند ظاهرش را حفظ کند.

در یک حالت دیگر از افسردگی نامرئی خود بیمار هم نمی داند دچار مشکل است و علائم افسردگی در او بارز نیست. بلکه فقط دچار یکسری علائم جسمی مثل بدن درد، مشکلات گوارشی، دردهای پراکنده، احساس خستگی، گیجی سر و تاری دید است ولی علت این مشکلات افسردگی نامرئی است.

افسردگی با نوسانات خلقی معمولی و پاسخ های عاطفی کوتاه مدت به چالش های زندگی روزمره، انواع متفاوتی دارد. به خصوص زمانی که اختلال روانی مکرر و با شدت متوسط ​​یا شدید باشد، ممکن است به طور جدی سلامتی شخص را درگیر نماید. اختلال روانی می تواند باعث شود که فرد مبتلا به شدت رنج بکشد و در محل کار، مدرسه و خانواده عملکرد ضعیفی داشته باشد.

در بدترین حالت، افسردگی خودکشی را به همراه دارد و زندگی شخص پایان می یابد. سالانه بیش از ۷۰۰٫۰۰۰ نفر در دنیا به دلیل خودکشی ناشی از اختلال روانی جان خود را از دست می دهند. خودکشی چهارمین عامل مرگ و میر در بین افراد ۱۵ تا ۲۹ سال است. اگرچه درمان های شناخته شده و موثری برای اختلالات روانی وجود دارد، اما بیش از ۷۵ درصد از مردم در کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​هیچ درمان موثری دریافت نمی کنند.

موانع درمان مؤثر اغلب شامل کمبود منابع درمانی، نبود مراقبت های بهداشتی و انگ اجتماعی مرتبط با اختلالات روانی است. البته در همه کشورها، با هر سطح درآمدی، افرادی که افسردگی را تجربه می کنند اغلب به درستی تشخیص داده نمی شوند، و دیگرانی که این اختلال را ندارند اغلب به اشتباه تشخیص داده می شوند و داروهای ضد افسردگی برای افرادی که درگیر اختلال روانی نیستند تجویز می شود که در نهایت مشکل ساز خواهد بود.

علائم و الگوهای مختلف افسردگی نامرئی

علائم و الگوها در طول یک دوره افسردگی، فرد در بیشتر اوقات روز، تقریبا هر روز، حداقل به مدت دو هفته، خلق افسرده (احساس غمگینی، تحریک پذیری، پوچی) را تجربه می کند. چندین علامت دیگر نیز وجود دارد که ممکن است شامل تمرکز ضعیف، احساس گناه مفرط یا کم ارزش بودن، ناامیدی نسبت به آینده، افکار در مورد مرگ یا خودکشی، اختلال در خواب، تغییر در اشتها یا وزن، و احساس خستگی خاص یا پایین باشد.

در برخی زمینه های فرهنگی، برخی از افراد ممکن است تغییرات خلقی خود را با علائم بدنی (مانند درد، خستگی، ضعف) اشتباه بگیرند. با این حال، این علائم فیزیکی به دلیل بیماری دیگری نیست.

در طول یک دوره افسردگی، فرد با مشکلات قابل توجهی در عملکرد شخصی، خانوادگی، اجتماعی، آموزشی و شغلی مواجه می‌شود. یک دوره اختلال روانی بسته به تعداد و شدت علائم و همچنین تأثیر بر عملکرد فرد می تواند به سه دسته خفیف، متوسط ​​یا شدید طبقه بندی شود.

الگوهای مختلفی از اختلالات خلقی وجود دارد که عبارتند از: اختلال افسردگی تک قسمتی، اختلال روانی مکرر، به این معنی که فرد سابقه حداقل دو دوره افسردگی را دارد، و اختلال دوقطبی، به این معنی که دوره‌های افسردگی با دوره‌هایی از علائم شیدایی، که شامل سرخوشی یا تحریک‌پذیری، افزایش فعالیت یا انرژی و علائم دیگری مانند افزایش پرحرفی، افکار مسابقه‌ای، افزایش عزت نفس، کاهش نیاز به خواب، حواس‌پرتی و تکانشگری است، متناوب می‌شود.

عوامل موثر در افسردگی

عوامل موثر در افسردگی ناشی از تعامل پیچیده عوامل اجتماعی، روانی و بیولوژیکی است. مثلاً افرادی که حوادث نامطلوب زندگی (بیکاری، سوگواری، حوادث آسیب زا) را پشت سر گذاشته اند، بیشتر در معرض ابتلا به اختلال روانی هستند. اختلال روانی می تواند به نوبه خود منجر به استرس و اختلال عملکرد بیشتر شود و وضعیت زندگی فرد مبتلا را بدتر کند.

بین اختلال روانی و سلامت جسمانی رابطه متقابل وجود دارد. به عنوان مثال، بیماری های قلبی عروقی می تواند منجر به اختلال روانی شود و بالعکس. نشان داده شده است که یک سری برنامه ها و تمرین های پیش گیری کننده، افسردگی را کاهش می دهد.

روش های درمانی افسردگی نامرئی

رویکردهای موثر جامعه برای پیشگیری از افسردگی وجود دارد که شامل برنامه های مدرسه محور برای تقویت الگوی مقابله مثبت در کودکان و نوجوانان است. مشاوره برای والدین کودکان دارای مشکلات رفتاری، ممکن است علائم اختلال روانی والدین را کاهش داده و نتایج را برای فرزندانشان بهبود بخشد.

برنامه های ورزشی برای افراد مسن نیز می تواند در پیشگیری از افسردگی موثر باشد. تشخیص و درمان های موثری برای اختلال روانی وجود دارد که بسته به شدت و الگوی دوره‌های اختلال روانی در طول زمان متفاوت است. ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است درمان‌های روان‌شناختی مانند فعال‌سازی رفتاری، درمان شناختی رفتاری و روان‌ درمانی بین فردی و یا داروهای ضد استرس مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای را ارائه دهند.

داروهای مختلفی برای اختلال دوقطبی استفاده می شود. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی باید اثرات نامطلوب احتمالی مرتبط با داروهای ضد استرس را در نظر داشته باشند.

جمع بندی :

در سال های اخیر بیماری هایی که مربوط به روح و روان است روی سلامت جسمی افراد نیز تاثیر گذاشته و سبب شده تا عملکرد روزانه آنها تحت تاثیر قرار بگیرد و بسیار مشکل ساز شود. امید است که روش های درمانی به شکل روتین ارزیابی شود و اثربخش باشند.

منبع : دکتر دهقانی